برنامه‌های آشپزی تلویزیون را از استودیو خارج کنیم/ در حوزه آشپزی هم دچار خودتخریبی شده‌ایم

سامان گلریز در گفتگو با خبرنگار حوزه رادیو و تلویزیون گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا با اشاره به این که آشپزی در جهان امروز بار فرهنگی پیدا کرده است افزود: آشپزی ایرانی باید با حفظ اصالت خود، به صورت مداوم در فکر جهانی‌شدن باشد چراکه واقعاً مظلوم واقع شده است.

وی اظهار کرد: مثلاً اگر به‌دنبال تولید و صدور چیپس هستیم، باید برایش یک طعم ایرانی طراحی کنیم چراکه اکنون دوره صدور طعم‌ها و مزه‌های اختصاصی است و نه صرفاً محصولات غذایی. این طعم ایرانی به‌تدریج ذهنیت ایرانی را هم می‌سازد. در این صورت می‌توانیم آشپزی را از مظلومیتی که اشاره کردم خارج کنیم. متأسفانه در حوزه آشپزی هم ما دچار یک خودتخریبی شده‌ایم؛ مدام به کشورهای خارجی نگاه می‌کنیم و از داشته‌های خودمان غافل هستیم. به نظر من وقت آن رسیده که تکانی بخوریم و دیگر شاهد این وضعیت نباشیم.

گلریز افزود: ما در زمینه صدور فرهنگ آشپزی ایرانی چه قبل و چه بعد از انقلاب ضعیف عمل کردیم. در حالی که کشورهایی مثل ایتالیا، هند ،چین، ژاپن و حتی مکزیک و لبنان در یکی دو دهه اخیر سرمایه‌گذاری فراوان در این عرضه داشتند و در نتیجه از ابزار غذا و آشپزی به عنوان یک عنصر مهم در معرفی فرهنگ و آداب و رسوم کشورشان بهره بردند.

این مجری و برنامه‌ساز برنامه‌های آشپزی تلویزیون عنوان کرد: این درحالی است که مکتب آشپزی ایرانی 7 هزار سال قدمت دارد. آشپزی ایرانی بر پایه طب بنا شده و پابه‌پای آن جلو رفته است، برای همین شما می بینید که «ابوعلی‌سینا» در کتاب «قانون» از غذا و خوراکی‌ها به عنوان نسخه‌های دارویی استفاده می‌کند و برای درمان برخی بیماری‌ها دستور پخت انواع آش و شوربا را می‌دهد یا درباره خواص میوه‌ها و سبزیجات و ضرورت استفاده از آن در غذاها به‌تفصیل صحبت کرده است.

گلریز گفت: باید بگویم که بخش بسیار بسیار کمی از ظرفیت‌های آشپزی ما برای جهانیان شناخته شده است. من در فرودگاه‌های بزرگ دنیا بارها دیده‌ام که غذاهای هندی و چینی و ایتالیایی سرو می‌شود اما خبری از خوراکی‌های خوشمزه ایرانی نیست. این واقعاً من را ناراحت می‌کند؛ چراکه می‌دانم از چه گنجینه‌ای چشم‌پوشی کرده‌ایم.

این مدرس آشپزی عنوان کرد: آشپزی ایرانی یک معجزه در صنایع غذایی جهانی است اما واقعاً مظلوم واقع شده است. به نظر من فضای مجازی و رسانه‌های ما نقش قابل‌توجهی در احیای آشپزی ایرانی دارد.

 در حوزه آشپزی هم دچار خودتخریبی شده‌ایم؛ مدام به کشورهای خارجی نگاه می‌کنیم و از داشته‌های خودمان غافل هستیم

گلریز تصریح کرد: در این‌میان، تلویزیون جایگاه ویژه‌تری دارد. بیش از بیست وسه سال از اولین حضور من به عنوان مجری برنامه آشپزی تلویزیون می‌گذرد؛ آن‌روزها کلی مورد نقد و حتی تمسخر واقع شدم اما امروز می‌بینید که آقایان چقدر در رشته‌های آشپزی و هتلداری فعال هستند و در همین تلویزیون چقدر کارشناس و مجری آشپزی داریم.

وی درباره ارزیابی خود از برنامه‌های آشپزی تلویزیون نیز گفت: خوشبختانه برنامه‌های آشپزی تلویزیون متنوع شده‌اند، اما نیاز به خلاقیت بیشتر داریم. به نظرم باید یک‌مقدار از استودیوهای ضبط بیرون برویم در این‌صورت می‌توان کارهای جالب‌تری انجام داد. آشپزی در طبیعت، آشپزی در سفر و آشپزی  در شرایط سخت و...کارهای جالبی است که می‌توان در این زمینه انجام داد.

گلریز در ادامه افزود: علاوه براین، معرفی فرهنگ غذایی کشورهای دیگر و به‌خصوص کشورهای همسایه هم باید موردتوجه برنامه‌سازان ما قرار بگیرد. ما تا زمانی که فرهنگ و تمدن های دیگر را نشناسیم نمی‌توانیم به ارزش آشپزی ایرانی پی ببریم. من زمانی فهمیدم که آشپزی ایران شاهکار است که آشپزی سایر کشورها را شناختم. این برایم زمینه‌ای را فراهم کرد که بتوانم جانانه از آشپزی ایرانی دفاع کنم.

آشپزی ایرانی یک معجزه در صنایع غذایی جهانی است

این مجری و برنامه‌ساز برنامه‌های آشپزی تلویزیون اظهار کرد: البته آشپزهای حرفه‌ای ما هم باید خودشان را به تکنیک‌های روز مجهز کنند. دنیای امروز به سمت کاهش مصرف روغن و گوشت و استفاده بیشتر از چاشنی‌های جدید رفته است. البته من با سرعت در آشپزی و کاهش زمان پخت مخالف هستم چراکه آشپزی ایرانی همواره همراه با تأمل و وقت‌گذاشتن همراه بوده است. به‌نوعی یک آیین و عبادت است. در خانواده‌ها نیز این آرامش در پخت از آشپزخانه و دستان هنرمند مادر به سایر اعضای خانواده منتقل می‌شود.

 انتهای پیام/4104/